Michel Boontje

Het palendorp symboliseert het oude dorp “Petten bi der Sipe”, dat sinds ca. 1300 bestond, maar vanaf 1792 geheel in zee verdwenen is. Dat ging niet in één keer. Tijdens de Allerheiligenvloed in 1570 spoelde een hele buurt met huizen weg. De zwaarste klap kreeg het oude dorp te verduren tijdens de storm van 1625 toen honderd huizen in de golven verwenen.

In de situatie van die tijd was Petten een flink dorp, met gebouwen, een eigen visafslag en een “Vuurboet”. Dat was een toren waarop een vuur werd gestookt om de zeevarenden een herkenningspunt te geven. Men spreekt nu nog altijd over een ‘vuur’toren. Na deze overstroming stond de kerk aan de rand van de zee. In 1701 werd de situatie onhoudbaar en werd de kerk verplaatst achter de huidige zeewering, op de plaats waar nu het kerkhof nog is.

Ondanks dat de dreiging van de zee bleef, leefde het dorp op. Want door de vele schepen van de VOC die via Den Helder naar Amsterdam moesten, zagen de Pettemers hun kans. Vele dorpsbewoners werden opgeleid tot loods, om de schepen langs de zandbanken van Petten naar Den Helder te loodsen. Dat was, naast hun visserij, een aardige bijverdienste.

In de loop van de 18de eeuw verplaatste het dorp zich, min of meer straat voor straat. Het Noorderambacht van Petten was een Heerlijkheid. De Heer van Petten financierde de nieuwe woningen die nabij de in 1701 verplaatste kerk gebouwd werden. Zo ontstond het Petten, dat op last van de bezetter in de oorlog weer afgebroken werd.